به گزارش پیام آوران معدن و فولاد: یکی از مهم ترین نکات این سال‌ها، نهادسازی بوده است. زمانی بین ایده و صنعت فاصله زیادی وجود داشت. ما این فاصله را بررسی کردیم. یک موضوع بدیهی این بود که شرکت های ایده‌محور نمی‌توانستند مثل شرکت های بزرگ صنعتی برای تأمین مالی به بانک‌ها مراجعه کنند.
همین باعث شد یک مولفه جدید مطرح شود؛ سرمایه‌گذاری خطرپذیر. یعنی جایی که حاضر باشد سرمایه‌گذاری کند و در عین حال ریسک را هم بپذیرد. اگر هم موفق شود، دستاورد بزرگی خواهد داشت. بنابراین صندوق های سرمایه‌گذاری خطرپذیر برای شرکت های دانش بنیان شکل گرفت. باید حواسمان باشد که وقتی از زیست بوم صحبت می‌کنیم، این زیست بوم با شرکت های بزرگ تفاوت دارد.»
او افزود: «ما در فولاد مبارکه بخشی از این زنجیره را در حوزه فولاد در دست گرفتیم. نمی‌گویم کار عالی بوده، اما خوب جلو رفته‌ایم. با محوریت شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان یکی از مراکز قوی‌مان را راه‌اندازی کرده‌ایم که روزبه‌روز بالغ تر می‌شود و دستاوردهای خوبی داشته است. این مرکز مأموریت گرفت که سرمایه‌گذاری در حوزه‌های دانشی را بر عهده بگیرد و به‌نوعی بازوی جداگانه‌ای از مجموعه مبارکه شد تا بتواند در خانواده شرکت های دانش بنیان سرمایه‌گذاری کند.»
زرندی با اشاره به ضرورت همکاری همه بخش‌ها در این مسیر ادامه داد: «وقتی صحبت از زیست بوم می‌کنیم، یعنی همه باید وارد این بازی شوند. شرکت های بزرگ صنعتی باید به کمک شرکت های دانش بنیان بیایند. امروز صندوق نوآوری و شکوفایی در سطح ملی وجود دارد، در سطوح پایین تر هم صندوق های پژوهش و فناوری فعال‌اند. در کنار آن، تعداد شرکت هایی که توان خلق دانش دارند هم افزایش یافته است. یکی از اتفاقات خوب در کشور، تصویب قانون جهش تولید دانش بنیان بود. این قانون برای مجموعه‌ای مثل فولاد مبارکه یک فضای جدید ایجاد کرد و علاقه ما را برای ورود جدی‌تر به این حوزه افزایش داد.»
او در توضیح اجرای این قانون گفت: «میان وزرای دولت یک تفاهم شکل گرفت تا این قانون به اجرا دربیاید. به نظر من، این قانون یکی از نمونه‌هایی است که می‌تواند تحرک جدی ایجاد کند. در این قانون پیش‌بینی شده اگر شرکت‌ها در برخی حوزه‌ها اقدام کنند، هزینه‌هایشان به‌عنوان مالیات پذیرفته می‌شود. با هماهنگی وزیر صنعت، معاون علمی ریاست‌جمهوری، وزیر علوم و وزیر اقتصاد قرار شد سازمان مالیاتی سهمی را برای این موضوع اختصاص دهد و متولی آن هم معاونت علمی باشد.
فولاد مبارکه اولین شرکتی بود که این موضوع را در قالب تفاهمی میان وزارت علوم و معاونت علمی جمع‌بندی و اجرا کرد. براساس این تفاهم، قرار شد بین دانشگاه‌های برتر کشور، پارک‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان این اعتبار مالیاتی تا سقف ۵ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری شود. این قرارداد در خرداد امسال بسته شد و اکنون در حال اجراست. پیش از این نیز حدود ۲۸۰ میلیارد تومان از هزینه‌های ما توسط سازمان مالیاتی پذیرفته و بازگردانده شد که مشوق مهمی برای ادامه این مسیر بود. امروز اگر به دانشگاه تهران، دانشگاه صنعتی اصفهان یا دانشگاه اصفهان بروید، مراکز فولاد مبارکه را در آنجا خواهید دید؛ جایی که اساتید و دانشجویان با شادابی خاصی مشغول فعالیت‌اند. این ایده قرار است با حمایت معاونت علمی توسعه یابد.»
مدیرعامل فولاد مبارکه در بخش دیگری از سخنانش گفت: «البته یک ایراد هم به ما وارد است. با وجود اینکه امروز فولاد مبارکه یکی از موفق‌ترین تولیدکنندگان ورق در غرب آسیا، خاورمیانه و منطقه منا است، اما هنوز نتوانسته‌ایم صادرکننده دانش فنی باشیم یا پتنت‌های خود را به دیگر کشورها بفروشیم. این نگاه جدیدی است که در مبارکه دنبال می‌کنیم؛ نگاه استراتژیک برای آینده اصفهان و کشور. از گذشته اصفهان هم واحدهای صنعتی بزرگی مانند فولاد مبارکه و ذوب‌آهن داشته و هم مراکز علمی و تحقیقاتی. امروز فرصت آن را داریم که اختراعات و ایده‌ها را به لایسنس و پتنت تبدیل کنیم.»
او افزود: «ما قرار نیست پول پاشی کنیم و به هر دانشگاهی مبلغی بدهیم. سه محور اصلی برای تحقیقات آینده‌مان تعریف کرده‌ایم: نخست، تحول دیجیتال و انقلاب صنعتی چهارم؛ دوم، اقتصاد چرخشی و مباحث فولاد سبز از جمله کربن کپچر؛ و سوم، تولید فلزات ارزشمند یا با ارزش افزوده بالا. این موضوعات را به دانشگاه‌ها اعلام کرده‌ایم و گفته‌ایم تحقیقات آینده مبارکه در سه تا چهار سال آینده بر همین محورها متمرکز خواهد بود. برای مثال، در ذیل اقتصاد چرخشی ۵۰ موضوع تعریف کرده‌ایم تا با ورود دانشگاه‌ها، پازل تحقیقاتی ما تکمیل شود. مطالعات ما نشان می‌دهد که روندهای جهانی هم در همین سه حوزه به‌طور جدی در حال شکل‌گیری است و ما باید برای عقب نماندن، همین مسیر را دنبال کنیم.»
زرندی با اشاره به چالش‌های پیش‌روی صنایع کشور گفت: «قانون‌های خوبی داریم، اما بعضی الزامات سنگین آن‌ها در اجرا مشکلاتی ایجاد کرده است. وقتی می‌گوییم یک پروژه باید با فناوری ایرانی اجرا شود، یعنی باید شرکت‌های ما توان مالکیت تکنولوژی یا جوینت با شرکت‌های بزرگ بین‌المللی را داشته باشند. واقعیت این است که شرکت‌های ما رشد کرده‌اند و امروز در سطح کشور و حتی منطقه شناخته شده‌اند، به‌ویژه در صنعت فولاد. البته در اجرا با مشکلات جدی هم مواجه شدیم. بعد از گذشت بیش از پنج سال از تصویب برخی قوانین، نیاز به آسیب‌شناسی داریم تا کیس‌های موفق و ناموفق مشخص شوند. برخی پروژه‌ها موفق بوده‌اند و برخی دیگر به نتیجه نرسیده‌اند، به‌ویژه در همکاری‌های بین‌المللی که شرکت‌های خارجی حاضر نبودند بخش‌های اصلی دانش را در اختیار ما قرار دهند.»
او تأکید کرد: «با وجود این مشکلات، روند کلی مثبت بوده و شرکت‌های مهندسی طراح ایرانی وارد بازی بزرگان شده‌اند. برخی از این شرکت‌ها دانش‌بنیان هستند و برخی دیگر برچسب دانش‌بنیان ندارند اما شناخته‌شده‌اند و با برندهای بزرگ دنیا کار می‌کنند. باید در این حوزه کار عمیق‌تری انجام دهیم. برای مثال، پروژه ورق الکتریکی در فولاد مبارکه در حال اجراست، موضوع الکترود نیز پس از بیش از ۲۰ سال با تلاش مهندسان ایرانی به بهره‌برداری رسیده و آماده افتتاح است. اما همچنان باید در حوزه مهندسی پایه و طراحی مفهومی قوی‌تر شویم تا بتوانیم پا به پای دنیا حرکت کنیم. در جزئیات طراحی یا مهندسی دیتیل مشکلی نداریم، اما در سطح کانسپت باید پیشرفت کنیم و به شرکت‌های ایرانی تکیه کنیم.»
منبع: معدن مدیا
